توضیحات

واحد: ۱۰۰گرم

طبیعت: خشک و سرد

بارهنگ گیاهی است چند ساله  با برگ هایی پهن و کرک دار به رنگ سبز تیره  که در بهار گل میدهد .

با نام های مختلف از جمله بارتنگ و لسان الحمل  و ذنب الفار  هم شناخته میشود .

نام علمی این گیاه – Plantago major  –  میباشد .

در زبان اروپایی و لاتین به این گیاه پلانتاین -Plantain- میگویند که بمعنی داروی زندگی بخش است .

طول  و ارتفاع این گیاه از ۱۰ سانتی متر تا ۷۰ سانتیمتر متغییر است .

گل ها به رنگ قهوه ای متمایل به سبز  و کوچک و خوشه ای هستند .

دانه ها و یا همان بذر گیاه که قسمت مورد استفاده برای مقاصد دارویی است ، بیضی شکل و ریز و به رنگ قهوه ای تیره هستند .

دانه ها درون کپسول های تخم مرغی شکل قرار دارند  و در اواخر بهار جمع آوری میشوند .

این گیاه مفید در حال حاضر در مناطق مختلف جهان کشت میشود .

از ترکیبات موجود در این گیاه  به این موارد میتوان اشاره کرد .

پلانتاژین که باعث خواص ژلاتینی این داروی گیاهی است .

ساپونین و یک نوع گلیکوزید بنام اوکوبین  در تخم بارهنگ موجود هستند .

همچنین گلوتن  و  کولین  و آدنین  در بارهنگ یافت میشود .

اسید های سوکسینیک   و اسید پلانتونولیک   و  هولوزید پلانتوز در ترکیب شیمیایی بارهنگ وجود دارند .

همچنین حاوی چربی بسیار مفیدی است که حدود ۱۰ در صد وزن این دانه را روغن تشکیل میدهد که دارای عطر و طعم مطبوعی است .

بارهنگ در طب سنتی دارای طبیعتی  خشک و سرد است .